Yaşadığı zor günleri geride bırakan ünlü şovmen Mehmet Ali Erbil, 'Paylaş Benimle' programına konuk oldu. Hayatını anlatan Erbil, adeta içini döktü. Ünlü şovmen, çocukluk yıllarını anlatırken gözyaşlarına boğuldu. 'Üvey baban seni hiç mi sevmedi?' sorusuna cevap veren ünlü komedyen, 'Babam sevmiyordu o adam nasıl sevsin.' dedi. İşte Erbil'in açıklamalarından satır başları... Çocukluğuna ait ilk anılarını gözyaşları içinde anlatan ünlü şovmen, "Cumbalı eski İstanbul eviydi. Hepimiz orada doğmuştuk. Annem babam ayrılınca Sarıyer’e dedemin evine gidişimizi hatırlıyorum. Taksiye bindik, kucağımda oyuncak piyano vardı. Onu mesela hiç unutamıyorum. Dört yaşımdaydım. Hiç unutamadığım diğer şey ise; annemle babamın annesi hiç anlaşamazdı. Babaannem bizi çok severdi, bizim için ölürdü o derece… Bizi o büyüttü, yazları onların yanına gelirdik. Ben konservatuvarda Ankara’da olduğum için bütün yaz ayını onun yanında geçirirdim." şeklinde konuştu. Çocukluğunda hiç aile ilişkisi yaşamadığını belirten Erbil, "Anne-baba ilişkisini hiç hatırlamıyorum, bir tek sünnetimizi hatırlıyorum. Kız kardeşimiz vardı bizim baba bir anne ayrı… Onunla yataktayız, biz sünnet olmuşuz o da yanımızda duruyor. Bir tek o zaman anne-babayı bir arada hatırlıyorum. Bizim doğduğumuz evde hiç anne-babayı hatırlamıyorum. Biz zaten hiç sevgi göremedik babamdan. Eski İstanbul beyefendisi diye onlar göstermezdi sevgililerini. Hiç daha kucağına aldığını hatırlamam babamın. 45 yaşında bile yanında bacak bacak üstüne atamazdık. Öyle bir terbiye görmüştük. Annem de bize öyle öğretmişti. Babamla ayrı olduğu halde ‘baba’ diyemezdik. ‘Babacım’ derdik. Bizim evin sokağın köşesinden gelirken bir ıslığı vardı rahmetlinin onu duyduk mu hazır ola girerdik." dedi. Anne babasının ayrılma sürecinden sonra zorlu günler yaşadığına değinin Erbil, "Annemi hatırlıyorum, o dönemler bize sevgi gösterirdi. Bizim için canla başla her şeyin üstesinden gelmeye çalışırdı. Genç bir kadındı çok genç bir yaşta dul kaldı. Ankara’ya teyzemin yanına gittik. Annem orada kendinden 10 yaş küçük bir doktorla tanıştı ve evlendi. Doktorla evlendikten sonra her şey tersine döndü bizim için. Adam rahmetli olana kadar hiçbir kadına yan gözle bakmadı. Ama annem bizi çok ezdirdi o adama. Annemi de çok sevdiği için tabii kıskanıyordu. Biz de büyüdükçe gözüne batmaya başladık. Evde istememeye başladı bizi. Baskı yapıyordu… Ben 10 yaşındayım sokağa çıkıp arkadaşlarımla oynamama izin vermiyordu. Kardeşlerimle bana güzel davrandığı an pek yoktu. Babam sevmiyordu o adam nasıl sevsin!" sözleriyle gözyaşlarına boğuldu. Çocukken tiyatroya ilgisi olmadığına da değinen ünlü komedyen, mecburiyetten yatıla okula gittiğini söyledi: “14 yaşımda yatıla okula girdim o da tiyatro aşkımdan falan girmedim. ‘Yatılı okul’ diye girdim. Ortada kalmayayım diye… ‘Babasının yanında üvey anne var, orada olamayacak’ bir yatılı okul arayışına girdiler evden gönderilmek gibi düşünün… Benim evden kurtulmak gibi bir düşüncem yoktu. Daha o bilinçte değildim. 14 yaşımda Teksasçılık oynuyordum öyle düşünün… Okul arkadaşlarım hep söyler Selçuk Yöntem’den Derya Baykal’a hepsi söyler ‘geldiğinde çocuktun’ 16 yaşından küçük almıyorlardı konservatuvara. Koca koca adamlar, üniversiteden gelmişler ben daha 14 yaşımdaydım. En kötüsü de çamaşır falan yıkamayı bilmiyorum, anneme çamaşırlarımı yıkattırmıyordu o adam. Bir komşumuz vardı ona deterjan alırdım o yıkardı.” Annesine olan kırgınlığına değinen Erbil, "Annemin elalemin adamına bizi ezdirdiğini görmek çok acı bir şeydi. Yıllarca bunu unutamadım ve içimde anne sevgisi kalmadı. Boşaldı, bir çocuğu düşünebiliyor musun anne sevgisinin kalmaması o duygunun boş kalması… Annemle bu konuda hiç yüzleşmedik. Ben bir televizyon programında bahsettim küstü bana. Yıllarca ben onların yanında oldum maddi manevi hiçbir yerde de söylemedim sanki ben iftira atıyormuşum gibi küstü." dedi. Çocukken yaşadıklarından çok etkilenen ünlü şovmen, kendisine bir söz verdiğini ancak yaşadıklarının etkisiyle sözünü tutamadığını söyledi: “Ben her gece yatılı okulda söz verirdim. ‘Bunlar gibi olmayacağım. Hiç bırakmayacağım çocuklarımı, ailemi’ diye kendi kendime söz verirdim. Sözümü yerine getiremedim. Dört kere evlendim, olmuyor işte… Yaşadıklarımdan sonra bu sözü tutmak reflekslerimin dışında gerçekleşti. Hiçbir eşimi mağdur etmedim. Hiçbirine bağırmadım. Bütün hanımlarımın çocuklarımın geleceklerini garanti altına aldım.“