Sabah Gazetesi'nden Sonat Bahar'ın röportajından...

- Bir çocuk evlat ediniyorsunuz. Nereden çıktı bu fikir?
- Alper'le evlendiğimiz hafta Çocuk Esirgeme Kurumu'na gittik ve başvurularımızı yaptık. Neredeyse iki yıl olacak. Büyük bir heyecanla, büyük bir istekle, karmakarışık ama çok güzel duygularla bebeğimizi bekliyoruz.

- Bu kadar kısa geçmeyelim konuyu. Eşinizin çocuğu yok, sizin Aslı Gönül'ünüz var. Çocuk sahibi olacak yaştasınız, neden evlat edinmek istediniz?
- Benim aslında birtakım sağlık sorunlarım var. Aslı Gönül'ü de çok zor dünyaya getirmiştim. O zaman yaşım genç olduğu için vücudum tolare etmişti. Alper'le bir evlat yetiştirmeyi, bir bebiş büyütmeyi çok istedik. Alper de kalbi muhteşem olan, çok özel bir insan. Biz öyle bir zamanda tanıştık Alper'le, ne onun aklında evlenip bir yuva kurmak vardı, ne de benim aklımdan böyle bir şey geçiyordu. Hatta her zaman derler ya, "Büyük lokma yut, büyük söz söyleme" diye. Ben de o zamanlar büyük büyük laflar ederdim. Asla inanmıyordum tekrar sevgiyi, aşkı bulabileceğime ama Allah nasip edince oluyor.

İşte bu kadar yoğun duygular yaşarken, Alper'le bir bebek büyütmeyi çok istedik. Evlat edinmek benim çok istediğim bir şeydi, ailem de de var. Teyzem ikiz bebek evlat edindi, Aslı Gönül'le birlikte büyüdüler. Ailemizin gözbebekleri. Herkes onları çok sever, üzerlerine titrer.

Şimdilerde üniversite öğrencesi iki genç oldular, ikisi de maşallah çok tatlı evlatlar.
Nilüfer var gözümün önünde, Ayşe Nazlı çok güzel bir genç kız oldu. Nilüfer de her fırsatta, "Hayatta yaptığım en güzel şey" der. Biz de Alper'le karar verdik ve başvurularımızı yaptık. Devletimizin Çocuk Esirgeme Kurumu'nu da çok tebrik ediyorum.

- Cinsiyet tercih ettiniz mi?

- Bize sordular, "Hangi bebişin şansıysa bizim için hiç önemli değil" dedik. Bir tek tercih de bulunduk, annesi babası bilinmeyen bir bebek istedik. Çünkü Alper de ben de göz önünde insanlarız, kötü niyetli insanlar olabilir, bu bizi biraz korkuttu, çekindik. İleride, büyüdüğünde anne babasını, akrabalarını bulmak isterse tabii ki elimizden gelen desteğin en büyüğünü veririz. Ama bebeğimizi keyifle büyütmek istiyoruz.

- Odasını hazırladınız mı?

- Hazırladık odasını. Aslı Gönül ablasının odasının hemen yanında.

- 20'ler, 30'lar, 40'lar neler öğretti size?

- Hayat herkese yol alırken pek çok şey öğretiyor. Bu sürede pek çok sorunla, güzellikle karşılaşıyorsunuz. Üzüldüğünüz, kahkahalara boğulduğunuz zamanlar oluyor. Ama tüm bu bahsettiğim, görmek isteyenler için. Kimi ne kadar yaş alsa da hiç bir şey öğrenmez, kimi 20'sinde öğrenir. Kimi de yol alırken üstüne koya koya gider. Ben her yaşadığımdan bir şey öğrenmeye çalışıyorum. Dilimde hep şükür vardır, nasip derim. Üzüntüyle, mutlulukla, çalışmayla, öğrenerek üzerine koyarak hayatıma devam ediyorum. Biraz hassas biriyim, onu çözemedim. Üzülmemem gereken konularda da, üzülebiliyorum. Onu başaramadım henüz.

- Bu üzüntü yaratan konulardan biri soyadınızla ilgili ortaya atılan mevzu olabilir mi?

- Üzüldüm evet! Çok üzüldüm ama en çok Aslı Gönül'ün üzülmesine üzüldüm.

- O da üzüldü di mi?

- Çok üzüldü. Çok söylenecek bir şey yok bu konula ilgili. Sosyal medyadan çok mesaj aldım.
Ben Türkiye'de rahmetli eşinin soyadını, evladıyla aynı soyadı taşıyan tek kişi değilim.

- Çok haklı buluyorum sizi. Ben de çocuğumla aynı soyadı taşımak isterdim.

- Farklı tarafa çekmek isteyenler oldu. Sanki ben bu soyadını kullanarak bir şeylerden faydalanıyormuşum algısı yaratılmaya çalışıldı... En güzel cevabı ise sosyal medyada takipçim olan bir hanımefendi yazdı. Diyor ki "Biz Kayahan beyi soyadıyla bilmezdik , biz onu Kayahan olarak tanıdık ve sevdik. Açar soyadı sizinle çok özdeşleşmiş bir soyad, lütfen evladınızla aynı soyadını kullanmaya devam edin" diye yazmış. O yazana kadar işin bu boyutu hiç aklıma gelmemişti. Ben Allah nasip ederse ölene kadar evladımla aynı soyadını taşımaya devam edeceğim.

RÖPORTAJIN TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ