Say, eserini şöyle anlattı:
“Şükran Türküsü; tutkulu bir eser ve tümünü risk alarak araklamak en iyisi. Sevda ve şükran; her şeyin önünde hedefine koşmalı bu müzikte. Bu ilk çalınışın da böylece azıcık. 'Yürek eli yenmeli.' Bu eser; hiçbir eserimin ilk çalınışında yaşamadığım bir telaşı yaşattı bana. Muhakkak ama kayıt çok daha iyi olabilirdi; ses kalitesi ve tüm defolar... Kaydı evde yaptık. Salgın günlerinde elimizdeki imkânlar bu kadardı. Bütün hatalarımız bağışlama ola, eksiklerimiz bağışlama ola.Bu eseri; Urla’daki minik evimizde bestelerken, 23 Nisan 1920’deki o sefalet günlerinde; Atatürk’ün cesaretini ve önderliğini andım defalarca. Hayallere daldım, onların yanına yolculuk ettim, çaresizliğin içinde doğan güneşi ve yeşerttikleri umudu hissettim.Düşüncelerim, sevgi ile doldu taştı. Biz; Türk halkı, onlara 'şükran' doluyuz. Türkülerimiz sonsuz olsun.Bu çekimi cep telefonlarımızla yaptık. Eşim Ece; ben çalarken, beni sandalyenin üstünden çekti. Işığı düzenlemek için saatlerce çalışıldı. Atatürk, bu videoyu çekerken bile bize ilham oldu. İstanbul’da ekibim, görselleri seçerken ellerinden gelenin en iyisini yapmışlar. Günlerce en güzelini yerine getirmek için uğraşmışlar. Alınlarından öperim.Şükran Türküsü'nü, şu salgın günlerimizde -her şeye rağmen- anlatabildiğimi düşünüyorum.23 Nisan Ulusal Hakimiyet ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun.Sevgiyle, candan, hepinize şükranla.”
